Wczytuję dane...

Złoty latawiec

Zasoby dotyczące bezpieczeństwa i produktów

Załączniki bezpieczeństwa

Załczniki do produktu

Załączniki dotyczące bezpieczeństwa produktu zawierają informacje o opakowaniu produktu i mogą dostarczać kluczowych informacji dotyczących bezpieczeństwa konkretnego produktu
Informacje o producencie

Informacje o producencie

Informacje dotyczące produktu obejmują adres i powiązane dane producenta produktu.

officyna
Osoba odpowiedzialna w UE

Osoba odpowiedzialna w UE

Podmiot gospodarczy z siedzibą w UE zapewniający zgodność produktu z wymaganymi przepisami.

Produkt dostępny!

34,15 PLN

Cena rynkowa: 49.90 PLN

KUP TERAZ!

Opis produktu
Dane techniczne

Dezső István Izabella Kosztolányi (1885, Szabadka, dzisiaj Subotica w Serbii – 1936, Budapeszt) to jeden z najwybitniejszych twórców literatury węgierskiej, znany zarówno w ojczyźnie, jak i za granicą, nie w takim jednak stopniu, na jaki by zasługiwał. Dorobek Kosztolányiego obejmuje wszak mistrzowską poezję liryczną, znakomitą prozę powieściową, doskonałą nowelistykę, ogrom publicystyki, a także rozprawy z zakresu językoznawstwa. Kosztolányi był też uznanym tłumaczem: przełożył między innymi Romea i Julię, Opowieść zimową Szekspira, Alicję w krainie czarów Carrolla, Portret Doriana Graya Wilde’a, tłumaczył poezję Kiplinga, Rilkego i Paula Valéry, prozę Balzaca i Maupassanta, utwory dramatyczne Calderona i Moliera, wydał również kilka dużych antologii współczesnych sobie poetów zagranicznych. Proza i poezja Kosztolányiego doczekały się przekładów na wiele języków, w tym również na język polski, ale tak się składa, że z czterech wielkich powieści, które napisał w latach dwudziestych XX wieku, w tzw. okresie epickim, wydano u nas tylko trzy: Nero, krwawego poetę (pierwsze węgierskie wydanie: 1922 rok; pierwsze polskie wydanie: 1928), Ptaszynę (1924;1962) oraz Grzech słodkiej Anny (1926;1931), nie ukazała się natomiast ta, którą wielu węgierskich krytyków uznaje za najlepszą powieść w dorobku pisarza: Złoty latawiec (1925), a zatem pozycja wręcz niezbędna dla pełnej oceny dokonań prozatorskich Kosztolányiego.