Manipulacja powięzi w leczeniu dolegliwości bólowych układu ruchu

Leczenie dysfunkcji trzewnych w fizjoterapii jest zupełnie nowym trendem. Wielki wpływ na zrozumienie relacji między narządem ruchu a trzewiami wywarły prace wielu osteopatów, powstałe na przestrzeni ponad 100 lat istnienia osteopatii. Szczególną rolę odegrał J.P. Barral, francuski osteopata, który opisał szereg bezpośrednich technik pracy w okolicy poszczególnych narządów.
Jednakże treści, z jakimi mamy możliwość zapoznać się w trzeciej już książce dotyczącej układu powięziowego, są czymś całkowicie odmiennym. Jest to zupełnie nowe spojrzenie na relacje między narządami wewnętrznymi, powięziami i układem autonomicznym, niespotykane w żadnym kręgu terapeutycznym.
Zaprezentowane przez autorów książki, fizjoterapeutę Luigiego Stecco i jego córkę, profesor medycyny Carlę Stecco, nowe podejście do zrozumienia tych relacji jest co najmniej rewolucyjne.
Jako osteopata i fizjoterapeuta, zajmujący się od wielu lat takimi problemami, po spotkaniu z tym systemem terapeutycznym, zmieniłem całkowicie sposób myślenia i wnioskowania klinicznego. Wcześniej leczenie czynnościowych zaburzeń trzewnych polegało głównie na równoważeniu napięć w układzie powięziowym bez logicznego połączenia wszystkich objawów u pacjenta w jeden spójny ciąg przyczynowo-skutkowy. Ani w literaturze z zakresu medycyny klasycznej, ani też w literaturze
osteopatycznej nie mogłem znaleźć, tak wydawałoby się prostych, wyjaśnień relacji między poszczególnymi aparatami i układami naszego ciała. To, co zaproponowali autorzy, jest niezwykle spójne, oparte na gruntownej analizie anatomicznej i, co najważniejsze, na wnikliwej obserwacji klinicznej objawów spotykanych u naszych
pacjentów.
Kolejnym aspektem przemawiającym za wyjątkowością tego konceptu jest jego niezwykła efektywność terapeutyczna,
która w ciągu zaledwie kliku wizyt pozwala rozwiązać wiele problemów pacjentów leczonych klasycznie
przez lata.
Zaprezentowane w tej książce nowe próby rozumienia działania układu autonomicznego wydają się kontrowersyjne w klasycznym ujęciu, ale tylko ci, którzy mają wielką odwagę, próbują tworzyć nowe teorie, zmieniając nasze rozumienie funkcjonowania ludzkiego ciała. Zazwyczaj po pewnym czasie większość z tych hipotez zostaje potwierdzona i ogólnie zaakceptowana. Przypomnę tylko, że hipotezy proponowane przez Stecco w jego pierwszej książce na temat roli systemu powięziowego, zaprezentowane w latach dziewięćdziesiątych XX wieku, są dzisiaj w większości kręgów, zarówno naukowców jak i klinicystów, ogólnie przyjęte.
Z tego też powodu gorąco zachęcam wszystkich terapeutów do pochylenia się nad tą publikacją, ponieważ po uważnym przestudiowaniu jej treści zmienia ona spojrzenie na ludzkie ciało, które dzięki temu nabiera nowego wymiaru.