Kolumbowie Kardiologia w eponimach

Eponimem jest wyraz lub wyrażenie utworzone od nazwy własnej. W kardiologii i kardiochirurgii wyrażenia eponimiczne tworzono od nazwisk – autorów, którzy po raz pierwszy opisali dany element anatomii serca (np. trójkąt Kocha, uchyłek Kommerella, siatka Chiariego, zastawka Eustachiusza), pierwszych odkrywców nowej jednostki chorobowej (anomalia Taussig-Binga, zespół Brugadów, choroba Takayasu), chirurgów, którzy wykonali operację nową techniką (zespolenie Glenna, operacja metodą Rastellego), lekarzy, którzy opisali nowe zjawisko lub metodę pomiaru (próba Valsalvy, jednostka Wooda, wskaźnik McGoona), lub osób, które skonstruowały nowy sprzęt (cewnik Swana-Ganza, Holter ekg).

„Kolumbowie. Kardiologia w eponimach” to opowieść nie tylko o pionierskich operacjach kardiochirurgicznych, ale także o pierwszych aparatach ekg, pierwszych rejestratorach Holtera, pierwszych cewnikowaniach i angiokardiografiach, pierwszych defibrylatorach i stymulatorach serca. W książce zamieszczono wiele dotąd niepublikowanych fotografii, w tym również unikatowe zdjęcia otrzymane od bohaterów poszczególnych rozdziałów lub ich potomków, specjalnie z przeznaczeniem do wykorzystania w tej publikacji.

dr n. med. Magdalena Mazurak

Zapraszam do lektury niezwykłej książki, która porwie nas, Czytelników, nie tylko tych zainteresowanych postępami w nauce i medycynie, ale także tych, którzy w działaniu człowieka widzą ogromne i wciąż niewykorzystane pokłady nowych możliwości – doświadczeń, odkryć, fascynacji i przeżyć. Autorka przybliża nam fascynującą historię kamieni milowych światowej kardiologii i kardiochirurgii, ukazując je poprzez niezwykłe biografie niezwyczajnych ludzi. […] Przywołane w książce nazwiska i postacie zostały opisane w taki sposób, że same wkraczają do naszej wyobraźni, przez co czujemy się świadkami tych zdarzeń, inspirują nas one do działania dzisiaj, teraz, dzięki czemu spełniony został najważniejszy, w mojej ocenie, cel powstania tej książki: „Aby przeszłość w nauce i medycynie jak najlepiej służyła teraźniejszości i przyszłości”. […] Jednak zawsze najważniejszy był, jest i pozostanie człowiek, który poszukuje skutecznych i bezpiecznych rozwiązań w nieustannej walce z chorobami w oparciu o obserwację, talent, doświadczenie i intuicję. Nie zawsze i nie od razu zwycięża w tej nierównej i nieprzewidywalnej walce, ale nie ustępuje.

Z Przedmowy prof. dr. hab. n. med. Mariana Zembali