Diagnostyka chorób tarczycy kompendium
X
-
Załączniki bezpieczeństwa
Załczniki do produktuZałączniki dotyczące bezpieczeństwa produktu zawierają informacje o opakowaniu produktu i mogą dostarczać kluczowych informacji dotyczących bezpieczeństwa konkretnego produktu
-
Informacje o producencie
Informacje o producencieInformacje dotyczące produktu obejmują adres i powiązane dane producenta produktu.item publishing
-
Osoba odpowiedzialna w UE
Osoba odpowiedzialna w UEPodmiot gospodarczy z siedzibą w UE zapewniający zgodność produktu z wymaganymi przepisami.
„Diagnostyka chorób tarczycy – kompendium” pod redakcją prof. Tomasza Bednarczuka jest praktycznym zbiorem zaleceń postępowania w chorobach tarczycy. Zaburzenia czynności tego gruczołu zostały przedstawione w książce w formie porównań objawów w badaniu podmiotowym, odchyleń w badaniu przedmiotowym oraz w badaniach laboratoryjnych i obrazowych. Taki układ sprawia, że łatwiej jest zdiagnozować problem tarczycowy, z którym zgłasza się pacjent.
Kompendium składa się z pięciu części i zawiera wiele przejrzystych schematów, ilustracji i rycin, dzięki którym zrozumienie, zwłaszcza tych trudniejszych, zawiłości diagnostyki chorób tarczycy staje się istotnie łatwiejsze.
Dużym walorem książki jest umieszczenie odchyleń u konkretnych pacjentów z obrazowaniem fotograficznym tych zmian.
W publikacji omówiono:
czynniki wpływające na wyniki badań tarczycowych, takie jak wiek, ciąża, przyjmowanie określonych leków,
interpretację wyników badań z uwzględnieniem czynników interferujących i wskazaniem leków, których stosowanie może zaburzyć wyniki testów tarczycowych,
ultrasonograficzną ocenę tarczycy z porównaniem obrazu prawidłowego i nieprawidłowości oraz wskazaniem ich na zdjęciach,
postępowanie diagnostyczne u chorych z orbitopatią tarczycową,
przełomy w nadczynności i niedoczynności tarczycy z uwzględnieniem międzynarodowych wytycznych w rozpoznawaniu tych stanów,
rolę badań immunologicznych i radioizotopowych stosowanych zarówno w diagnostyce przedoperacyjnej zmian ogniskowych tarczycy, jak i w ich monitorowaniu,
kierowanie chorych do poszerzenia diagnostyki i leczenia z wykorzystaniem karty DILO, skierowania do AOS w trybie pilnym czy do leczenia szpitalnego.
„Diagnostyka chorób tarczycy – kompendium” to wartościowa pozycja na endokrynologicznym rynku wydawniczym przeznaczona dla lekarzy różnych specjalności. Nowocześnie przygotowane opracowanie będzie pomocne w codziennej praktyce zarówno endokrynologów/tyreologów, jak i internistów, geriatrów, chirurgów endokrynologicznych, onkologów, pediatrów, ginekologów czy położników.
Kompendium składa się z pięciu części i zawiera wiele przejrzystych schematów, ilustracji i rycin, dzięki którym zrozumienie, zwłaszcza tych trudniejszych, zawiłości diagnostyki chorób tarczycy staje się istotnie łatwiejsze.
Dużym walorem książki jest umieszczenie odchyleń u konkretnych pacjentów z obrazowaniem fotograficznym tych zmian.
W publikacji omówiono:
czynniki wpływające na wyniki badań tarczycowych, takie jak wiek, ciąża, przyjmowanie określonych leków,
interpretację wyników badań z uwzględnieniem czynników interferujących i wskazaniem leków, których stosowanie może zaburzyć wyniki testów tarczycowych,
ultrasonograficzną ocenę tarczycy z porównaniem obrazu prawidłowego i nieprawidłowości oraz wskazaniem ich na zdjęciach,
postępowanie diagnostyczne u chorych z orbitopatią tarczycową,
przełomy w nadczynności i niedoczynności tarczycy z uwzględnieniem międzynarodowych wytycznych w rozpoznawaniu tych stanów,
rolę badań immunologicznych i radioizotopowych stosowanych zarówno w diagnostyce przedoperacyjnej zmian ogniskowych tarczycy, jak i w ich monitorowaniu,
kierowanie chorych do poszerzenia diagnostyki i leczenia z wykorzystaniem karty DILO, skierowania do AOS w trybie pilnym czy do leczenia szpitalnego.
„Diagnostyka chorób tarczycy – kompendium” to wartościowa pozycja na endokrynologicznym rynku wydawniczym przeznaczona dla lekarzy różnych specjalności. Nowocześnie przygotowane opracowanie będzie pomocne w codziennej praktyce zarówno endokrynologów/tyreologów, jak i internistów, geriatrów, chirurgów endokrynologicznych, onkologów, pediatrów, ginekologów czy położników.
