Korespondencja 1946-1986

Prowadzona bez mała przez cztery dekady korespondencja pomiędzy Marią Renatą Mayenową i Romanem Jakobsonem stanowi ważne źródło historyczne. Po pierwsze, dostarcza informacji do biografii obojga uczonych. Jako że w publikacji zamieszono listy w ich oryginalnych wersjach językowych, w przypadku Jakobsona – w większości rosyjskiej i angielskiej (oraz ich tłumaczenia na polski), książka powinna liczyć na recepcję wykraczającą poza polski kontekst językowy. Po drugie, tom korespondencji Mayenowej i Jakobsona stanowi istotne źródło do dziejów nowoczesnej nauki o literaturze w Polsce, formalizmu, strukturalizmu i semiotyki, w których oboje uczeni odegrali zasadniczą rolę. Mayenowa jako badaczka reprezentująca jej najbardziej scjentystyczną postać, niestrudzona organizatorka projektów naukowych, słownikowych i edytorskich, znakomita nauczycielka i autorytet uosabiający kontynuację naruszonej przez wojnę i stalinizm tradycji polskiej teorii literatury. Jakobson – jako jeden z ojców założycieli formalistycznie ukierunkowanej nauki o literaturze, rosyjskiej szkoły formalnej oraz czeskiego strukturalizmu, po wojnie propagujący i rozwijający jej założenia na całym świcie.
Z recenzji wydawniczej dr. Grzegorza Wołowca

Roman Jakobson i Maria Renata Mayenowa wymieniali listy poprzez oddzielającą dwa systemy polityczne żelazną kurtynę, co oznaczało pisanie ostrożne, po części przeznaczone dla ewentualnego perlustratora, posługiwanie się niedopowiedzeniami, aluzjami czytelnymi tylko dla zainteresowanych. W wymianie listów uczestniczyły początkowo dwie osoby, później, kiedy w 1962 roku w życiu Jakobsona pojawiła się Krystyna Pomorska, zaczęła pisać listy w jego imieniu, w końcu również sama od siebie, przekazując jednak informacje o wydarzeniach z naukowego i prywatnego życia ich obojga, a także o tym, co działo się już po śmierci męża.
Ze wstępu prof. Marii Prussak